Het blijven gelukkig uitzonderingen, maar er zijn natuurlijk ook zorgsituaties die minder vlekkeloos verlopen. Tal van externe factoren kunnen de zorgverlening in de thuisomgeving negatief beïnvloeden. Bij het Wit-Gele Kruis Oost-Vlaanderen staat op dat moment het team zorgintervisie-MDO voor hen klaar.

Thuisverpleegkundigen beschikken over de nodige expertise en een groot engagement om ook in moeilijke situaties naar gepaste oplossingen te zoeken. Ter ondersteuning van haar lokale thuisverpleegkundigen in Oost-Vlaanderen staat bij het Wit-Gele Kruis het team zorgintervisie – MDO klaar.

“Ons team kan – indien nodig – bij een patiënt zorgintervisie opstarten. Bij bijzonder complexe situaties is de tussenkomst van een casemanager vereist”, zegt Brigitte Wollaert (derde van links op de foto). “In samenspraak met patiënt, mantelzorgers, zorgcoördinator, huisarts en andere betrokken zorgactoren, waakt de casemanager erover dat de zorg afgestemd blijft op de zorgdoelstellingen. Daarnaast maakt dit team ook ethische onderwerpen zoals tijdige zorgplanning, fixatie-arm beleid, … bespreekbaar.”

Tot slot ondersteunt het team lokale thuisverpleegkundigen bij het bijwonen van een multidisciplinair overleg en organiseert deze ook zelf. Ook huisartsen en andere zorgpartners kunnen op dit team een beroep doen om een multidisciplinair overleg te organiseren bij een gemeenschappelijke patiënt.

“De verpleegkundigen in woonzorgcentra blijven nog te vaak onderbelicht”, vindt Rudi Logist, campusdirecteur van woonzorgcentrum Dijlehof in het centrum van Leuven. Hoog tijd dus om daar verandering in te brengen en zijn team van zeventien verpleegkundigen, drie zorgcoördinatoren en drie nachtverpleegkundigen in de kijker te zetten.  Samen, met een team van zorgkundigen, woonassistenten, logistiek medewerkers en paramedici, zetten ze zich dag en nacht in voor de 76 residenten van het woonzorgcentrum, de 40 bewoners van de assistentiewoningen en de 15 personen die naar het dagverzorgingscentrum komen.

“Verpleegkundigen in woonzorgcentra hebben een zeer grote verantwoordelijkheid”, zegt Rudi. “Ze moeten veel zelf beslissen en kritisch nadenken. Daarom ben ik van mening dat mijn verpleegkundigen de beste van de beste zijn.” Zijn team van verpleegkundigen is een goede mix van jong en oud, van verschillende opleidingsniveaus en met specialisaties in wondzorg, palliatieve zorg en dementie. “Ze geven ook de nodige bijscholingen aan het ander personeel van ons woonzorgcentrum. Het is een groep die heel sterk aan elkaar hangt.”

Dat merkt Rudi bijvoorbeeld ook aan de manier waarop meer ervaren verpleegkundigen de jongere mensen coachen. “Iedere verpleegkundige heeft die coachende rol in zich. Hij of zij is de rechterhand van de zorgcoördinator. Al merken we dat de rol van de verpleegkundige verandert. De zorggraad ligt hoger en wordt meer intensiever. Verpleegkundigen moeten dan ook autonomer gaan werken en zelf beslissingen nemen.”

Op de dienst spoedgevallen van het AZ Glorieux in Ronse werkt een enthousiast team van 28 verpleegkundigen, 9 ambulanciers en 10 artsen. Elke dag zetten ze zich samen honderd procent in voor patiënten in nood. “Onze patiënten komen zowel uit Vlaanderen als uit Wallonië”, zegt Vincent Vanvossel, hoofdverpleegkundige spoedgevallen/MUG. “We zijn dus allemaal goed tweetalig. Voor nieuwe collega’s durft het Frans wel eens een uitdaging te zijn. Het brengt vaak enkele versprekingen en hilarische situaties met zich mee.”

Met een professionele aanpak houdt het volledige team het werk interessant en leerrijk, en de patiënten veilig. “Het leuke aan de spoeddienst is dat je begint aan een shift en dat je nooit kan voorspellen wat je te wachten staat”, vult spoedverpleegkundige Stéphanie Vanavermaete aan. “Geen enkele situatie is dezelfde. En net wanneer je denkt alles meegemaakt te hebben, duikt er iets nieuws op op.”

“Wat ons team uniek maakt is dat we een hechte groep zijn. Collega’s staan altijd klaar om elkaar te helpen. We delen een lach en een traan, en gaan geen enkel probleem uit weg”, zeggen spoedverpleegkundigen Elies Goeminne en Emmily Vandergheynst nog. “Daarnaast houden we er als team ook van om op tijd en stond wat stoom af te blazen met een leuke teamactiviteit. Dan gooien we alles los en kunnen we er weer tegenaan.”

Az Damiaan in Oostende staat voor toegankelijke, patiëntgerichte en hoogtechnologische zorg. De dienst Medische beeldvorming is daar een mooi voorbeeld van.

“We zijn een jong en dynamisch team. Er is altijd een toffe sfeer op de dienst, dankzij het nauw en fijn samenwerken met de collega’s en de radiologen”, vertelt verpleegkundige Sandy Malengier. “Ikzelf heb meerdere taken op dienst, waaronder mammografieonderzoeken, RX-foto’s en CT-scans. De veelzijdigheid van de job maakt het elke dag boeiend.” Het onderzoek zelf duurt meestal heel kort. De patiënten in die beperkte tijd een veilig gevoel geven waarbij ze goed geholpen zijn, is telkens de uitdaging waarvoor het ganse team gaat. “Het contact met de patiënten, zowel van de spoedgevallendienst, gehospitaliseerde patiënten als ambulante patiënten, is heel belangrijk en geeft mij veel voldoening. Onze job is meer dan foto’s nemen alleen. Wij staan ook in voor het informeren, begeleiden en de nazorg van onze patiënten”.

Op de dienst Medische beeldvorming van het Az Damiaan kan je onder andere terecht voor echografie, RX-onderzoek, CT- en NMR-scan. Recent werden belangrijke investeringen gedaan om het volledige echografiepark te vervangen met de laatste nieuwe beschikbare state-of-the-art toestellen. “Az Damiaan is zo volledig mee met de laatste technologische evoluties binnen het domein van de echografie”, zegt dokter Alain Broeders, diensthoofd Medische beeldvorming. Ook de overige beeldvormingstechnieken voert Az Damiaan uit met de modernste toestellen zodat comfort en veiligheid voor de patiënt gegarandeerd zijn. Daarnaast scholen de artsen, verpleegkundigen en technologen zich continu bij om de allernieuwste methoden te kunnen toepassen.

Complimentenkaartjes en mangomomenten als geheim ingrediënt

Volgende maand viert de dienst Psychogeriatrie van Z.O.L. Campus St. Barbara haar tienjarig bestaan. De dertig bedden zijn verspreid over vier gangen die uitkomen op een dagzaal. Die geeft op haar beurt uit op de verpleegpost en op een afgebakende tuin waar activiteiten plaatsvinden of waar zorgvragers eventjes rustig buiten kunnen zitten.

Hoofdverpleegkundige Carine Bas was er tien jaar geleden ook bij en is fier op haar team. “We zijn met 23 personen: verpleegkundigen, logistieke medewerkers en zorgkundigen. Iedereen speelt hier een belangrijke rol om een patiëntgerichte zorg te verlenen.” De dienst werkt ook multidisciplinair samen met artsen, geriaters, psychologen, logopedisten, kinesisten, enzovoort. Een keer per week volgt een gezamenlijk overleg.

De coronacrisis hakte er stevig in, maar Carine is er van overtuigd dat ze er als team sterker zijn uitgekomen. “Open communicatie is zeer belangrijk. We vormen een hechte groep en weten dat we altijd op elkaar kunnen terugvallen, ook in moeilijke of emotionele situaties. We gaan vaak samen eten en jaarlijks is er een teambuilding. Daarnaast werken we ook met complimentenkaartjes en mangomomentjes. Het zijn kleine gebaren met een grote meerwaarde.”

De foto is genomen voor de coronamaatregelen.

Op de dienst Pediatrie van het UZ Antwerpen werken vijftig verpleegkundigen voor 57 bedden. Het team bestaat uit welgeteld twee mannen en 48 vrouwen. “Maar die staan hun mannetje wel, hoor”, zegt hoofdverpleegkundige Katrien Vandevelde. “Al geef ik toe dat wat meer testosteron wel welkom zou zijn (lacht).” Haar verpleegkundigen vormen een leuk, jong team dat altijd voor elkaar klaar staat. Bij de positieve en bij de droevige verhalen.

Werken met kinderen zorgt ervoor dat er altijd leven in de brouwerij is. Toch kijken kinderverpleegkundigen er ook naar uit om even stoom af te blazen na corona. “Emotioneel is het vaak zwaar om dragen. Daarom zetten we hoop altijd centraal. We praten veel samen en tonen onze appreciatie voor elkaar”, zegt Katrien. “Ik bewonder de enorme doorzetting en het enthousiasme van mijn team. Ze vangen elkaar op wanneer het moeilijk gaat en zijn altijd positief. Een attitude die ik zelf ook hanteer. Het is belangrijk het goede voorbeeld te geven.”

“Je hart luchten bij de collega’s is goud waard”

Op dienst CR1 van Zorggroep Sint-Kamillus zet een gemotiveerd team zich dagelijks in voor patiënten met een niet-aangeboren hersenletsel. Het is een afdeling waar verpleegkundigen hun job intens beleven. In de oriënterende en behandelende taken, maar ook wat de verhalen van hun patiënten betreft. Het delen van die beleving en hun gevoelens erbij maakt dat het team erg hecht is. Misschien schuilt daarin wel de reden dat verpleegkundige Kimberly Jammaers verkozen werd tot Parel van 2020. Een erkenning die ze meteen ook graag opdraagt aan al haar collega’s. “We kunnen alles delen met elkaar op de werkvloer, ook als we eens een lastig moment hebben, zodat we het niet mee naar huis nemen. Dat is goud waard.”

Afdelingshoofd Karel Claessens bevestigt: “Op CR1 zijn mensen opgenomen wanneer verwardheid en desoriëntatie op de voorgrond staan. Het lukt hen vaak niet om zelf onder woorden te brengen wat belangrijk is voor hen of waar ze nood aan hebben. Dit maakt dat ze onrust kunnen ervaren. Het enerzijds kunnen omgaan met dit gevoel van onmacht en het zich anderzijds kunnen verplaatsen in de belevingswereld van de patiënt vraagt veel moed, expertise en creativiteit van het team. Een goede interdisciplinaire samenwerking en communicatie zijn hiervoor cruciaal. Ik ben er alvast van overtuigd: enkel parels kunnen dit werk aan.”